Iki genc Netde biri birleriyle Kisa zamanda kaynastik ve evlenmeye karar verdik. Yalniz o benim resmimi görmemisti. Ailemle de tlf.da tanismis ve çok sevmisti onlari.
Ben senin kalbini seviyorum, görünüsün benim için hiç farketmez diyordu. Ben de pek inanmamakla beraber devamli sakalar yapip duruyordum.
Birgün yine netde sohbet ederken;
"Canim ya dedim biliyormusun, aslinda benim tek bacagim, hastaligim yüzünden kesildi ve simdi protez takili..
Yalniz annem, bacagimi devamli sakliyor o yüzden bende hep yataga mahkUm kaliyorum.
Bu duruma çok üzülüyorum.."
O zamanda ramazan ve o her açtiginda ben uyuyor oluyordum devamli yatakda olmamdan kaynaklaniyor olacakki bu inandi ve kizmaya basladi.
"Ya nasil olur, bunu sana nasil yapar?" diyerek dogru tlf açmaya gitti... annem tlf. çikti...
"Nasilsin oglum" dedikden sonra bu basladi..
"Ya dedi ben çok üzüldüm, bacaginda sorun varmis.."
Annem sasirdi, "Ne sorunu? dedi. simdi anlatamiyorda çokda sinirli...
Durumumu beni kirmadan anlatmanin yollarini arayip duruyor.
"Nasil saklarsiniz? yazik diilmi?" diye söze basladigi an kapi çaldi ve komsu geldi annem saskin, ben kahkahalarla gülüyorum.
Baktim is kötüye gidecek hemen olayi anlattim... Neyse tlf. kapandiginda askim saskin, birazda bana kizgin...
Cebini evde unuttugu için 5 kat assagiya inmis gidip kart almis ve o sogukda beni korumak için annemi aramis ama bunlar 1 dk. bile geçmemisti...
Beni ne çok sevdigini,gerçekten dis güzellikden çok iç güzellige önem veren bir insan oldugunu bana ispatlamisti..
2 gün sonra beni görmeye geldiginde hala bu oalyi konusuyorduk..
O çok iyibir insan ve ben onu çok seviyorum....
Konu: Gerçek Aşk..! 
